rozmowa z rodzicami o emocjach stanowi najbardziej bezpośredni aspekt
socjalizacji emocji, w wydatny sposób wpływający na kształtowanie się
strategicznej regulacji emocji. Trening emocjonalny obejmuje:
Werbalną analizę złożonych strukturalnie emocji.
Skierowanie uwagi na emocjonalne aspekty sytuacji.
Wsparcie w procesie rozumienia i zarządzania własnymi emocjami.
Dzielenie skomplikowanych sytuacji pojawiających się w
interakcjach społecznych na prostsze do zrozumienia i opanowania
części.
Według założeń koncepcji Zeidnera temperament w korelacji ze środowiskiem
rodzinnym może w znaczący sposób przyśpieszyć lub zahamować proces rozwoju inteligencji
emocjonalnej człowieka.
Kluczowe znaczenie dla procesu rozwoju inteligencji emocjonalnej odgrywa rodzaj
interakcji z otoczeniem, szczególnie wzorzec relacji emocjonalnych z osobami najbliższymi
(rodzicami). W późniejszych okresach życia coraz bardziej znaczącą rolę w procesie rozwoju
złożonych aspektów inteligencji emocjonalnej odgrywają procesy modelowania, wzmocnienia
oraz dyskurs emocjonalny. Model zakłada także pośredni wpływ kultury działający za
pośrednictwem przekonań i modeli wychowawczych pedagogów i rodziców.
Warto zaznaczyć, iż model Zeidnera zawiera liczne sugestie prorozwojowe, wskazujące
na metody i techniki pracy nad doskonaleniem inteligencji emocjonalnej. Autor koncepcji
uważa, iż bezpośredni trening metod opieki, modelowania zachowań, wzmocnień oraz technik
wychowawczych adresowany do rodziców, w istotny sposób może wpłynąć na szerokie
spektrum inteligencji emocjonalnej ich dzieci, doskonalonej w kolejnych etapach rozwoju^181.
181
Tamże, s. 107.