Ο Μόνος Επιζών

Ο Μόνος Επιζών

ζωή τους άδικα δολοφονημένοι επειδή δεν συμφωνούσαν
ιδεολογικά!.

Η θύμηση του για τα δυο αδέρφια που ξυλοκοπήθηκαν
μέχρι θανάτου μες την πλατεία του έφερε αποστροφή και
μονολόγησε, «τι κατάρα ήταν αυτή; Να δώσει ο Θεός να μη
ξανά γνωρίσει ο τόπος τέτοια κατάσταση»

Με στυλωμένα τα μάτια στο παράθυρο ήταν σαν να ταξί-
δευε στη λήθη του παρελθόντος με γεγονότα και καταστά-
σεις περνώντας από μπροστά του όπως μια παλαιά φθαρ-
μένη κινηματογραφική ταινία με εικόνες άλλοτε ξεθωρια-
σμένες μουντές και άλλοτε έντονες, χωρίς σειρά. Κάποιες
του δίνανε την αίσθηση πως τις ξανά ζούσε και του προξε-
νούσαν πόνο, ήταν και κάποιες που ένιωθε ωραία αλλά
αυτές ήταν λίγες.

Μα ευτυχώς, οι τελευταίες δεκαετίες του παρουσίαζαν
πολλές ευχάριστες στιγμές καθώς η πολιτική κατάσταση
στη χώρα είχε ομαλοποιηθεί, η οικονομία ήταν σε καλό
επίπεδο η ανεργία είχε ελαχιστοποιηθεί, γενικά το βιοτικό
επίπεδο είχε αλλάξει προς το καλύτερο. Οι στερήσεις πλέον
ήταν τεχνητές μα το κυριότερο δεν υπήρχαν άνθρωποι να
πεινάνε και να κυκλοφορούν στους δρόμους ρακένδυτοι.

∞
Η πόρτα άνοιξε και η κόρη του απίθωσε πάνω σε ένα τρα-
πέζι που ήταν κοντά στην πολυθρόνα του έναν δίσκο και
του λέει:

• Έλα μπαμπά, σου έχω ζεστό τσάι, «γιατί η μέρα είναι πο-
  λύ κρύα» μέλι, βούτυρο και λίγο ψωμί, αν θέλεις και κάτι
  άλλο φώναξε μου, πιες όμως το τσάι τώρα που είναι ακόμη
  ζεστό.


• Καλά,.. μα τα βλέπω πολλά όλα αυτά,... δεν πολύ.. έχω
  όρεξη.