Ο Μόνος Επιζών

Ο Μόνος Επιζών

Όλοι νιώθανε πως η τύχη τους ήταν στα χέρια αυτών που
κρατούσαν όπλα, κι’ ήταν ένας βασανιστικός λόγος να υπο-
φέρουν φερόμενοι ψυχολογικά σαν ράκη.

Μετά από κάποιες ώρες από τα χνώτα τους, από την αγω-
νία τους, και τον φόβο του θανάτου που πλανιόταν πάνω
από τα κεφάλια τους, άρχισαν να νιώθουν μια αφόρητη
ζέστη, ο ιδρώτας έτρεχε σαν ποτάμι και έφτανε μέχρι μέσα
στα παπούτσια τους, δεν τολμούσαν καν να αρθρώσουν
λέξη, μη θεωρηθεί ότι συνωμοτούν.

Ένας συγχωριανός του, που είχε την ατυχία να είναι όμη-
ρος μαζί με τον γιο του, τον πλησίασε και άρχισε να κλαίει,
για τη μοίρα του παιδιού, η όψη του ήταν νεκρική και με
δυσκολία άρθρωνε κάποιες ακαταλαβίστικες λέξεις. Οι
Γερμανοί φοβούμενοι μην κάνουν καμιά κίνηση, ξεσηκω-
μού αγρίεψαν και ετοιμάστηκαν να πυροβολήσουν.

Φέρνοντας στο νου του αυτή την εικόνα, ανατρίχιασε. Ζω-
ντάνεψαν τα συναισθήματα του φόβου και της απελπισίας
που είχε την στιγμή εκείνη, σκεπτόμενος που θα άφηνε ένα
παιδί ορφανό και ένα άλλο δεν θα το έβλεπε καν να γεννιέ-
ται.

Οι ειδήσεις με τα αποτρόπαια εγκλήματα των Γερμανών
κατακτητών που είχαν μεταδοθεί από στόμα σε στόμα τους
είχαν κουρελιάσει. Δεν είχε περάσει καν βδομάδα από το
ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων, το αίμα αθώων που εκτελέ-
στηκαν εκεί δεν είχε προλάβει να στεγνώσει.

Τέτοιες πληροφορίες φτάνανε μόνο από ανθρώπους μυη-
μένους στην αντίσταση κι αυτές ψιθυριστά. Από στόμα σε
στόμα.

Η τρομοκρατία κυριαρχούσε παντού όπου οι δωσίλογοι
συνεργάτες των Γερμανών θα μπορούσαν να τους καταδώ-
σουν για διάδοση ψευδών ειδήσεων. Και υπήρχαν παντού,
στους δρόμους στα καφενεία, στις αγορές ακόμη και στα