Ο Μόνος Επιζών

Ο Μόνος Επιζών

Δέχτηκε με προθυμία, έφαγε σχεδόν όλο το περιεχόμενο
και κατάλαβε τις δυνάμεις του να συνέρχονται. Την ευχα-
ρίστησε με αδύναμη φωνή. Έπιασε τα δυο της χέρια να τα
φιλήσει από ευγνωμοσύνη, μα εκείνη τα τράβηξε λέγοντας
του.

• Τι πας να κάνεις παιδί μου; Ό, τι έκανα, το έκανα από
  ανθρωπιά, νομίζω πως όποιος κι αν ήταν στη θέση μας το
  ίδιο θα έκανε, εμείς δεν είμαστε Γερμανοί εγκληματίες,
  «που να μην έσωναν οι άτιμοι... έκλεισαν τόσα σπίτια.»


• Όπως και να’ ναι, μου σώσατε τη ζωή, «μιλούσε με δυ-
  σκολία» χωρίς εσάς θα ήμουν μακαρίτης τώρα, αν μαθευτεί
  ότι με βοηθήσατε κινδυνεύει και η δική σας ζωή, ο Θεός να
  σας το ανταποδώσει.

Ο άντρας της που παρακολουθούσε χωρίς να μιλά πήρε το
λόγο.

• Στις δώδεκα περίπου κατεβαίνει το τρένο από τις Μηλιές
  θα πρέπει να ετοιμαζόμαστε, να κατέβουμε κάτω στο σταθ-
  μό να πας στο νοσοκομείο, ίσως να πρέπει να σου βγάλουν
  την σφαίρα από μέσα μη σου κάνει καμιά εσωτερική αι-
  μορραγία.


• Έχετε δίκιο, πρέπει, αρκετά μου προσφέρατε, το περίερ-
  γο είναι πως δεν νιώθω καθόλου πόνο παρά μόνο ένα μού-
  διασμα, οπότε θα τα καταφέρω να περπατήσω.


• Το κατάπλασμα που σου έκανα το έχω φτιάξει με βότανα
  που καταλαγιάζουν τον πόνο, και σταματάνε την αιμορρα-
  γία, μα... μέχρι το απόγευμα, ύστερα θα πρέπει να ξαναβά-
  λουμε άλλο, αν δεν ήταν το βόλι μέσα δεν θα χρειαζόταν να
  σε πάμε στο γιατρό.


• Γι’ αυτό να ετοιμαστούμε να μην το χάσουμε... μετά το
  άλλο θα είναι το απόγευμα, νομίζω κατά τι τέσσερες.