öldükten sonra alır ama bu karşılık dünyanın sonuna kadar yaşar. Bu nedenle
değeri olan üstünlük ve güç, başkalarının verdiği değil, kişinin kendisinin ürettiği
öz-güçtür.
İnsanlıkta Büyük Olmak
İnsanlığın, büyük adam kabul ettiği kişileri analiz edelim. Bu kişilerin hepsi
insanlığa evrensel anlamda felsefi fikir ve bilimsel bilgi icat ederek katkıda
bulunanlardır. Bu kişilerin içerisinde bir tane siyasetçi ve şeyh yoktur. Çünkü
siyasetçi ve şeyhler, insanlığın hayrına hiçbir fikir ve bilgi icat etmedikleri gibi,
filozof ve biliminsanlarının icatlarını kendi mallarıymış gibi satmışlardır. Bu
nedenle insanlık bu kişileri gaspçı olarak görür.
İslam dünyasında da Farabi, İbn Sina ve İbn Rüşt gibi birkaç kişi insanlığın
tarihinde yer almaya hak kazanmışlardır. Fakat devirlerinin şeyhleri ve
siyasetçileri tarafından kafir ilan edilmişler, dışlanmışlar ve cenaze namazlarını
bile kılmamışlardır. Fakat insanlık tarihi bu filozofların isimlerini her yeni gelen
nesle öğretmekte ama o siyasetçi ve şeyhleri hiç ağzına bile almayarak
unutturmaktadır. Onlar din satarak değil, kendi ürünleriyle büyük oldular.
Ülkeyi yönetmede milyonlarca resmi ve özel görevlilerin bulunduğu bir ülkede
bütün problemleri hala yirmili yaşlardaki Mehmetçiklerin çözmesi durumunda
kalınmış olması, o ülkede kafa katmanının görevini yapmadığından işlerin el ve
kola düşmesinden ve sorumlu makamlara şeyhlik sistemiyle gelinmesindendir. Ve
bu durum, şeylik sisteminin lüzumsuz, işlevsiz ve zararlı olduğunu ortaya koyan
yeterli delildir.
Osmanlı’da da öyle olmuştur. Tam iki asır ülkeyi sömüren şeyh, ulema ve umera
sınıfı, ülkeyi ileri götürmeksizin, ülkeye bir kuruş kazandırmaksızın sömürerek
kral hayatı yaşamıştı. Onların ülkeyi çürütme faturasını, dünya ve kurtuluş
savaşlarında yirmili yaşlardaki gençler şehit ve gazi olarak ödemişlerdi. Bu
gençler, ülkenin çürümesinde hiçbir suçları olmadığı gibi, hiçbir nimetinden de
yararlanmamışlardı. Onlar, ülkeyi kurtardıkları için gözleri arkada gitmemişlerdi
hatta çok mutlu gitmişlerdi. Fakat onların ruhları, ülkeyi har vurup harman gibi
savuranlara, haksız kazançlarla sömürenlere lanet ve beddua etmektedirler.
Onların gözleri şimdi arkalarında kalmıştır. Aynı durum halen sürmektedir.
“Şehitlerinin ve gazilerinin bedduasını almış toplumlar asla iflah
olmazlar.”
Gelişmeye Engel
Şeyhlik zihniyeti, kesinlikle fikir ve bilgi gelişimine engeldir. Çünkü mevcudu
harcar ve onu sorgulatmaz. Sorgulama ve tartışma yapılmaksızın insan zihni ve
aklının çapı genişlemez. Aklın mevcut çapı genişlemeden mevcudun ilerisinde
gelişmeler yapmak imkansızdır.
Çağımızda Büyük Olmak
Çağımızda büyük olmanın şartı nedir? Onun şartı, insanın beş milyon yıl önce icat
edip insana monte ettiği ve geliştirip günümüzde ulaştığı akıl çapı ile bilimsel bilgi
ve felsefi fikir icatları yapmaktır. Yani artık büyük olmak, el, kol ve bedenle
yapılan işlerde başarılı olmak değil, kafa ile fikir ve bilgi icat etmekle
mümkündür. Çünkü 18. asırdan sonra “işler koldan kafaya” geçmiştir. Türkiye’nin
var olabilmesi için özellikle büyük adam olmada çağın gerçeklerini ve “nosce de
ipsum” yani kendisinin bundaki yerini bilme meselesini halletmesi şarttır.
“Gerçek büyüklük içsel olan büyüklüktür, süreklidir ve yok sayılarak yok
edilemez. Başkaları sayesinde büyük olmak dışsal büyüklüktür ve
geçicidir.