İdeoloji nedeniyle iktidara gelmek isteyen kesim kalmamış gibi. Mideoloji
nedeniyle iktidara gelmek isteniyor. İdeolojiklikte “vermek”, mideolojiklikte
“almak” vardır. Mideologların içi gidiyor; devletin bir para musluğunu ele geçirsek
de ülkeyi sömürsek, deveyi hamuduyla götürsek diye. Vatana millete hizmet
etmek amaçları değil. Çünkü devlet eliyle elde edilen kolay ve çok haksız
kazançlarla yaşayabilecekleri kral hayatını iş yaparak kazanacakları paralarla
yaşayamazlar. Çünkü iş yaparak para kazanmak bu çağda çok zordur. İş yaparak
zengin olanlar dahi devleti çalarak para kazanıyorlar. Aslında mideolojik zihniyeti
kolektif zihniyet olmuş gibidir. Yıllarca bin bir zahmet ve zorluk çekerek
hayvancılık yapan kişiler zengin olamazken, bir gemi mal ithalatıyla bir gecede
milyoner olmak mümkün oluyor.
Kuran şöyle der: “De ki: Herkes, kendi omurgasına göre iş yapar.” (İsra,
84)
Kafir olmadan Dinsiz Olmak/Oksimoron Kişilik
Metafizik materyalizm; Allah’ın ödemesine dayalı olarak eskatalojik (öbürdünyaya
aait) soyut ve sanal ücretler sunup dünyevi maddi ve reel karşılıklar almak
sistemidir. Genellikle ahretçi görünüp budünyacı olanlar bu sistemi kullanırlar. Bu
durum oksimoronluktur. Oksimoronluk; zıtları kendisinde bulundurmaktır; “soğuk
ateş, kuru yağmur” gibi. Metafizikçiliği ve materyalistliği bir arada kendisinde
bulundurmak, “imansız müminlik” gibi, oksimoron kişiliktir. Kafir olmaktan çok
korkar ama dinsizlik yapmaktan hiç korkmaz. Bu, dinsel görünümlü dinsizliktir.
“Metafizikçi materyalistçilik; kafir olmadan dinsiz olmaktır.”
Bahisçi, Piyangocu İnanışı
Metafizik materyalizm; inancın maddileştirilmesidir. Bu durum, kişinin aslında
inanmadığının göstergesidir. Bahisçi, piyangocu, lotocu inanmadır; belki vardır
diye inanır. Kesin inancı yoktur. Kazanç ihtimalinden dolayı inanır. İnandığı
şeylerin gerçek olmamaları durumunda kaybedeceği hiçbir şey yoktur ama
gerçek olmaları durumunda çok şey kazanacaktır diye inanır. İnandığı şeyler, ona
kazanç sağlamasa onlara inanmaz. İnandığı şeyin var olduğunu zihnen
kabullenmiş değildir. Çünkü akıl yürütebilen insan olan “homo rasyonal (akıllı
insan)” olamamıştır. Mesela insanlara Allah’a kavuşmayı satar ama kendisi hasta
olunca, hastaneye giderken, Allah’a kavuşmaya inanmadığından, müritlerinin
kendisinin iyileşmesi için dua etmelerini ve böylece ölmekten kurtulup dünyaya
geri dönmeyi ister.
Dolandırıcılığı Din ile Meşrulaştırmak
Şeyhlik aslında dolandırıcılığı, din ile meşrulaştırmaktır. Başkasına ait malı
satmak dolandırıcılık suçudur. Din, Allah ve peygamber satmak aslında başkasına
ait malı, bu malı kendisine aitmiş gibi satmak ve satın almaktır. Bu satış
dolandırıcılıktır. Bu malı satan alan kişi, satın aldığında malın aslında satan kişiye
ait olmadığını biliyor. Peki o neden satın alıyor? “Hem sevap hem kebap, duble
menfaat” deyimiyle ifade edilen budünya ve ahret kazancı beklentisinden dolayı
satın alıyor. Bir taşla iki kuş vurmak tamahkarlığındandır.
Allah’ın, böyle bir ticareti tasvip etmesi hiç düşünülemez. Çünkü Kuran şöyle der:
“Âyetlerimi az bir karşılık ile satmayın, yalnız benden korkun.” (Bakara, 41.)
Ayete göre; inançlı olduğunu iddia eden herkesin, dinin istismar edilmesine karşı
çıkması şarttır, karşı çıkmayan kişi de imanlı değil, din istismarcısıdır ve Allah’tan
korkmuyordur demektir.
İnsanlar, neden dindar olduklarını iddia ederler ama Kuran’ın bazı emirlerini çok
rahatlıkla ihlal ederler? Çünkü onların derdi, gerçek din değil, sadece çıkarlarıdır.
Onlar, menfaate endeksli, “ekosantrik (ekonomi merkezli)” kişilerdir. Bu nedenle
kendilerini dine değil, dini kendilerine uydururlar. Hatta içinde bulundukları dinsiz
arzum
(Arzum)
#1