R. Kahn i D. Katz ujmują styl kierowania, jako zachowanie menedżera wobec
podwładnych, wynikające z jego kompetencji osobowościowych i zawodowych, zmierzające
do realizacji celów organizacji^46.
T. Strzelecki podkreśla obecność dwóch aspektów stylu kierowania – subiektywny –
będący zestawem przekonań danego menedżera, co do charakteru jego, osobistego stylu
kierowania oraz obiektywny – związany z tym jak realnie postrzegają dany styl podwładni.
Efektywny styl kierowania zakłada zgodność obu wymienionych powyżej perspektyw^47.
G. Bartkowiak traktuje natomiast styl kierowania, jako całość zachowań kierownika i
jego interakcji z podwładnymi w procesie działania. Styl kierowania charakteryzuje menedżera,
wyróżnia go spośród innych i tworzy serię wzorców zachowań^48.
Ł. Sułkowski ujmuje kontekst stylów kierowania, jako uświadomionych, a więc
wykorzystywanych celowo elementów wzorów kierowania.
Wzory kierowania to schematy społeczne interakcji przełożony – podwładny , oparte na
zespole wartości, norm i założeń, wykorzystywane w organizacjach. Mają postać utrwalonych
nawyków, sposobów zachowania, stereotypów i postaw, wywierających istotny wpływ na
funkcjonowanie organizacji gospodarczej. W opinii autora, wybór określonych stylów
kierowania może być świadomy i mieć związek między innymi ze znajomością teorii
kierowania^49.
G. T. Hunt definiuje styl kierowania, jako formę komunikacji oraz całokształt relacji
pomiędzy przełożonym, a podwładnym. Styl kierowania obejmuje bezpośrednią relację
pomiędzy kadrą zarządzającą, a procownikami przedsiębiorstwa w znaczącym stopniu
wpływającą na powodzenie podejmowanych aktywności biznesowych. Kluczowym elementem
stylu kierowania jest definiowane celów, planów, wzmacnianie motywacji pracowników
ukierunkowanej na realizację celów oraz integrowanie wszystkich działań zorientowanych na
realizowanie wspólnych przedsięwzięć^50.
46
47 Katz, R., Kahn, D. „Społeczna psychologia organizacji”. PWN Warszawa, 1979., s. 89.^
48 Strzelecki, T., „Organizacja pracy”, Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej, Warszawa 1995., s. 9^1.^
49 Bartkowiak, G. „Psychologia zarządzania”. Wydawnictwo^ Akademii Ekonomicznej w Poznaniu, 1997., s. 6^7.^
Sułkowski, Ł., „Role przywódcy i kierownika, a wzory kierowania”, Acta Universitatis Lodzendzis, Folia
Sociologica 29., 2001., s. 50 201 - 202.
IIies, R., Judge, T. „On The heritability of job satisfaction: The mediating role of personality”, The Journal of
Applied Psychology., Nr 88(4), 2003., s. 32-33.